Views
စလံုးအၾကီးအေသးေျပာင္းရန္
ၹၹ
- ဇာတာတြင္ ေမာင္သာလႈိင္ဟု ေဖာ္ျပပါရွိ၍၊ ငယ္အမည္ ေမာင္ေလး။ ေဗဒါသီခ်င္းကို တီး၍ နာမည္ ေက်ာ္လာရာမွ စိန္ဆုိင္းတီး မ်ဳိး႐ုိးျဖစ္၍ စိန္ေဗဒါဟု တြင္ခဲ့သည္။
- စိန္ေဗဒါသည္ အဆုိအကတြင္ အလြန္ ဝါသနာပါေသာ ေညာင္ေလးပင္ ၿမိဳ႕သူ မစိန္ေမႏွင့္ အေၾကာင္းပါခဲ့သည္။ ေဒၚစိန္ေမအျပင္ အျခား မယားမ်ားလည္း ရွိ၏။ စိန္ေဗဒါတြင္ သားသမီး တဦးမွ် မထြန္းကားခဲ့ေခ်။
- ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၇၂ (ေအဒီ ၁၉၁၁) တြင္ ရတနာဂီရိစံ သီေပါမင္းႏွင့္ မိဘုရားေခါင္ႀကီးတို႔၏ တိုက္သစ္မဂၤလာ အတြက္ ဆရာ ဦးလူႀကီး ၊ ဆရာ ဦးေပၚဦး၊ ေစာင္း ေဒဝဣႏၵာ ေမာင္ေမာင္ႀကီး၊ အက မိန္းမ မင္းသား မေစာရင္ ၊ မင္းသမီး မစန္းၾကည္တုိ႔ႏွင့္တကြ ဆရာေတာ္ ငါးပါးႏွင့္အတူ ရတနာဂီရိသို႔ လုိက္ပါသြားခဲ့သည္။
- ေနမ်ဳိးဗလေက်ာ္သူဘြဲ႕ ရရွိခဲ့ၿပီး ေ႐ႊသိုင္းအလံ ၄ ခ်က္၊ ဖန္အိုး (ဖန္ပန္းတိုင္း) တုိ႔ ခ်ီးျမႇင့္ ေပးသနားျခင္း ခံရသည္။
- ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၇၃ တြင္ သီေပါမင္း၏ သမီးေတာ္မ်ား နားထြင္း မဂၤလာသို႔ ဒုတိယအႀကိမ္ သြားေရာက္ တီးခတ္ခဲ့ရသည္။ 'ထုိအႀကိမ္တြင္ ဇနီး မစိန္ေမလည္း လုိက္ပါသြား၏' ဟု ျမန္မာ့ စြယ္စံုက်မ္းတြင္ ျပဆုိထားသည္။
- ဆုိင္းဝိုင္းတီးနည္းတြင္ 'ပတ္စာပိုး' တီးနည္းကို မိမိ၏ ပင္ကိုယ္ဉာဏ္ျဖင့္ စိန္ေဗဒါသည္ စတင္ တီထြင္ခဲ့သည္။
- ႐ြာစာႀကီး စိန္ေဗဒါ မကြယ္လြန္မီ ဓာတ္ျပား ၆၄ ျပားမွ် အသံ သြင္းခဲ့သည္။
- ဒုတိယ ကမာၻစစ္ အတြင္းက ႐ြာစာႀကီး စိန္ေဗဒါမွာ လည္ေခ်ာင္းတြင္ ကင္ဆာ အနာေပါက္သျဖင့္ ရန္ကုန္သို႔ ဆင္းလာ၍ ေဒါက္တာ ဘသန္းထံ၌ ကုခဲ့သည္။
- သို႔ရာတြင္ ေရာဂါမွာ သက္သာမလာဘဲ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃၀၄ (ေအဒီ ၁၉၄၂)၊ ေတာ္သလင္း လျပည့္ေက်ာ္ ၁၄ ရက္တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၌ ေဆးကုသရင္း ကြယ္လြန္ခဲ့။ [1]
လူတုိင္းေျပာၾကသည့္ စိန္ေဗဒါ၏ စကားတစ္ခြန္းရွိပါသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ စကားက်န္ေလာက္ေအာင္လည္း အလုပ္တစ္ခု စိတ္တစ္ေခ်ာင္းတည္း ထားႏုိင္သူျဖစ္သည္။ စိန္ဆုိင္း၀ုိင္းတြင္ အမႈထမ္းေသာ သူ၏သားျဖစ္သျဖင့္ စိန္တစ္လံုးထည့္ေပးလုိက္ကာ“စိန္ေဗဒါ” ျဖစ္သြားသည္။ သီေပါမင္း အလြန္ႀကိဳက္ေသာေၾကာင့္ တုိက္သစ္တက္မဂၤလာသုိ္႔ ရတနာဂီရိစံ သီေပါက ေခၚယူ၍ အိႏၵိယႏုိင္ငံသုိ႔ ပထမဦးဆံုး ေရာက္ခဲ့ေသာ ျမန္မာဆုိင္းဆရာျဖစ္လာသည္။
မႏၲေလးသားျဖစ္သည္။ နာမည္က ေမာင္ကေလးျဖစ္ေသာ္လည္း ေဗဒါ ေဗဒါ နင့္ဘူးကုိ ဘယ္သူခ်ဲ႕ ေျပာဟဲ့ ေဗဒါ ဆုိေသာ သီခ်င္းေၾကာင့္ ေမာင္ေဗဒါဟုတြင္သည္။ “ဆိုင္းေလာကမွ တဆူတည္းေသာ ဘုရား” ဟု ဆိုစမတ္ျပဳခံရေသာ ဆိုင္းဆရာၾကီး စိန္ေဗဒါသည္ ၁၆ နွစ္သားအရြယ္မွစ၍ ဆိုင္းပညာကို ေလ့လာစည္းပူးခဲ့သည္ ။ ဂီတအနုပညာပါရမီပါေသာ ဆုိင္းဆရာၾကီးသည္ ဆိုင္းတခုတည္းသာမက တျခားေသာ ျမန္မာ တူရိယာမ်ားျဖစ္သည့္ ေစာင္း ၊ မိေက်ာင္း ၊ ပတၱလား ၊ နွဲ တို႔အျပင္ ၊ အေနာက္တိုင္း တူရိယာမ်ားျဖစ္ေသာ တေယာ ၊ ဘင္ဂ်ိဳ ၊ မယ္ဒလင္ ၊ လက္ဆြဲဘာဂ်ာ ၊ ေကာနက္ တို႔ကိုလည္း ေကာင္းစြာ တီးမႈတ္နိုင္သည္ ။ သီခ်င္းဆိုလည္း ေကာင္းသည္ ။
ျပိဳင္သူရွားေသာ အေျခအေနတြင္ စံေနခဲ့ရေသာ္လည္း သူသည္ မနားမေန ဆိုင္းပညာကို ေလ့က်င့္ခဲ့၏ ။ တခ်ိဳ႕က “... ဘယ္သူမွလည္း မျပိဳင္နိုင္ပါဖူး ၊ ဒီေလာက္ ေလ့က်င့္ေနဖို႔ မလိုပါဖူး” ဟု ေျပာလာေသာအခါ ၊ ဆိုင္းဆရာၾကီး စိန္ေဗဒါက ဤသို႔ ေျဖၾကားခဲ့သည္။
“က်ဳပ္က တျခားသူနဲ႔ ျပိဳင္ဖို႔ ေလ့က်င့္တာ မဟုတ္ပါဘူး ၊ က်ဳပ္ကိုယ္က်ဳပ္ ျပန္ျပိဳင္ဖို႔ ေလ့က်င့္ေနတာပါ။ မေန႔က စိန္ေဗဒါကို သည္ေန႔ စိန္ေဗဒါက ခ်ိဳးနိုင္ရမယ္ ။ သည္ေန႔ စိန္ေဗဒါကို နက္ျဖန္ စိန္ေဗဒါက ခ်ိဳးနိုင္ရမယ္ဗ် ။”
သူသည္ ဂီတပညာကိုဆည္းပူးရာတြင္ မည္သူ႔ထံမွမဆို ေတာင္းခံရန္ ၀န္မေလးေပ ။ လမ္းေဘး ပိုက္ဆံေတာင္းစားရေသာ မ်က္မျမင္ ပတၱလား နွင့္ တေယာဆရာတို႔ထံမွ ဂီတပညာကို ဆည္းပူးသင္ယူခဲ့သည္ဟူ၍ အမွတ္အသားမ်ားပင္ ရွိေသးသည္ ။
သူသည္ နိုင္ငံရပ္ျခားျဖစ္သည့္ အိႏၵိယနိုင္ငံ ဘံုဘိုင္ျပည္နယ္ သို႔ ပထမဦးဆံုး သြားေရာက္ရခါ ၊ ရတနာဂီရိတြင္ စံေနေသာ သီေပါမင္း၏ တိုက္သစ္တက္ မဂၤလာပြဲတြင္ တီးမႈတ္ေပးခဲ့သည္ ။ ေနာက္တၾကိမ္ သီေပါမင္း၏ သမီးေတာ္မ်ား နားသမဂၤလာပြဲတြင္ စိန္ေဗဒါ ဆိုင္းအဖြဲ႔၏ လက္စြမ္းကို ဘံုဘိုင္ ဘုရင္ခံ ဆာေဂ်ာ့ကလပ္ နွင့္ အိႏၵိယျပည္ရွိ အေနာက္တိုင္း ဘင္ခရာတီး၀ိုင္းသားမ်ားကပါ အံ့ၾသခ်ီးက်ဴးခဲ့ၾကရသည္ ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အေနာက္တိုင္း ဘင္ခရာတီး၀ိုင္းမွ တီးလံုးတိုင္းကို ဆိုင္းအဖြဲ႔မွ နားျဖင့္ မွတ္ကာ ၊ တူရိယာ သေကၤတမ်ားမပါဘဲ ျပန္လည္ တီးျပနိုင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ ။
စိန္ေဗဒါသည္ ဆိုင္းအတီးေကာင္းရံုသာမက ဆိုင္း၀ိုင္းကိုလည္း လွပခန္႔ညားေအာင္ ပဥၥ႐ူပရုပ္ကို ဆိုင္း၀ိုင္းတြင္ခ်ိတ္ဆြဲထားကာ တီထြင္ခဲ့သူျဖစ္သည္။
ဆိုင္းဆရာႀကီးစိန္ေဗဒါ
(ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၄၄ - ၁၃၀၄ )
စိန္ေဗဒါ (ပထမ နိုင္ငံျခားသြား ဆိုင္းဆရာ)
ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၄၄ နတ္ေတာ္လဆန္း ၁ ရက္ ေသာၾကာေန႔တြင္ အဖ ဘုရင့္ လက္ထက္ေတာ္ အတြင္း စိန္ဆိုင္းေတာ္တီး လက္်ာစိန္ဆုိင္း အမႈထမ္း ဆီဆုံဆယ္႐ြာစား (ပုလိပ္အနီး) ေနမ်ဳိးေက်ာ္စြာေခါင္ (ျမန္မာ့ စြယ္စံုက်မ္းတြင္ 'ေနမ်ဳိးေက်ာ္ေခါင္ဘြဲ႕' ဟုသာ ေရးသား) ဘြဲ႕ရ ဆရာေဖႀကီး၊ အမိ အပ်ဳိေတာ္ ေဒၚမမေလးတုိ႔မွ မႏၱေလး ႐ြာသစ္အရပ္၌ ေမြးဖြားခဲ့သည္။- ဇာတာတြင္ ေမာင္သာလႈိင္ဟု ေဖာ္ျပပါရွိ၍၊ ငယ္အမည္ ေမာင္ေလး။ ေဗဒါသီခ်င္းကို တီး၍ နာမည္ ေက်ာ္လာရာမွ စိန္ဆုိင္းတီး မ်ဳိး႐ုိးျဖစ္၍ စိန္ေဗဒါဟု တြင္ခဲ့သည္။
- စိန္ေဗဒါသည္ အဆုိအကတြင္ အလြန္ ဝါသနာပါေသာ ေညာင္ေလးပင္ ၿမိဳ႕သူ မစိန္ေမႏွင့္ အေၾကာင္းပါခဲ့သည္။ ေဒၚစိန္ေမအျပင္ အျခား မယားမ်ားလည္း ရွိ၏။ စိန္ေဗဒါတြင္ သားသမီး တဦးမွ် မထြန္းကားခဲ့ေခ်။
- ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၇၂ (ေအဒီ ၁၉၁၁) တြင္ ရတနာဂီရိစံ သီေပါမင္းႏွင့္ မိဘုရားေခါင္ႀကီးတို႔၏ တိုက္သစ္မဂၤလာ အတြက္ ဆရာ ဦးလူႀကီး ၊ ဆရာ ဦးေပၚဦး၊ ေစာင္း ေဒဝဣႏၵာ ေမာင္ေမာင္ႀကီး၊ အက မိန္းမ မင္းသား မေစာရင္ ၊ မင္းသမီး မစန္းၾကည္တုိ႔ႏွင့္တကြ ဆရာေတာ္ ငါးပါးႏွင့္အတူ ရတနာဂီရိသို႔ လုိက္ပါသြားခဲ့သည္။
- ေနမ်ဳိးဗလေက်ာ္သူဘြဲ႕ ရရွိခဲ့ၿပီး ေ႐ႊသိုင္းအလံ ၄ ခ်က္၊ ဖန္အိုး (ဖန္ပန္းတိုင္း) တုိ႔ ခ်ီးျမႇင့္ ေပးသနားျခင္း ခံရသည္။
- ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၇၃ တြင္ သီေပါမင္း၏ သမီးေတာ္မ်ား နားထြင္း မဂၤလာသို႔ ဒုတိယအႀကိမ္ သြားေရာက္ တီးခတ္ခဲ့ရသည္။ 'ထုိအႀကိမ္တြင္ ဇနီး မစိန္ေမလည္း လုိက္ပါသြား၏' ဟု ျမန္မာ့ စြယ္စံုက်မ္းတြင္ ျပဆုိထားသည္။
- ဆုိင္းဝိုင္းတီးနည္းတြင္ 'ပတ္စာပိုး' တီးနည္းကို မိမိ၏ ပင္ကိုယ္ဉာဏ္ျဖင့္ စိန္ေဗဒါသည္ စတင္ တီထြင္ခဲ့သည္။
- ႐ြာစာႀကီး စိန္ေဗဒါ မကြယ္လြန္မီ ဓာတ္ျပား ၆၄ ျပားမွ် အသံ သြင္းခဲ့သည္။
- ဒုတိယ ကမာၻစစ္ အတြင္းက ႐ြာစာႀကီး စိန္ေဗဒါမွာ လည္ေခ်ာင္းတြင္ ကင္ဆာ အနာေပါက္သျဖင့္ ရန္ကုန္သို႔ ဆင္းလာ၍ ေဒါက္တာ ဘသန္းထံ၌ ကုခဲ့သည္။
- သို႔ရာတြင္ ေရာဂါမွာ သက္သာမလာဘဲ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃၀၄ (ေအဒီ ၁၉၄၂)၊ ေတာ္သလင္း လျပည့္ေက်ာ္ ၁၄ ရက္တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၌ ေဆးကုသရင္း ကြယ္လြန္ခဲ့။ [1]
လူတုိင္းေျပာၾကသည့္ စိန္ေဗဒါ၏ စကားတစ္ခြန္းရွိပါသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ စကားက်န္ေလာက္ေအာင္လည္း အလုပ္တစ္ခု စိတ္တစ္ေခ်ာင္းတည္း ထားႏုိင္သူျဖစ္သည္။ စိန္ဆုိင္း၀ုိင္းတြင္ အမႈထမ္းေသာ သူ၏သားျဖစ္သျဖင့္ စိန္တစ္လံုးထည့္ေပးလုိက္ကာ“စိန္ေဗဒါ” ျဖစ္သြားသည္။ သီေပါမင္း အလြန္ႀကိဳက္ေသာေၾကာင့္ တုိက္သစ္တက္မဂၤလာသုိ္႔ ရတနာဂီရိစံ သီေပါက ေခၚယူ၍ အိႏၵိယႏုိင္ငံသုိ႔ ပထမဦးဆံုး ေရာက္ခဲ့ေသာ ျမန္မာဆုိင္းဆရာျဖစ္လာသည္။
မႏၲေလးသားျဖစ္သည္။ နာမည္က ေမာင္ကေလးျဖစ္ေသာ္လည္း ေဗဒါ ေဗဒါ နင့္ဘူးကုိ ဘယ္သူခ်ဲ႕ ေျပာဟဲ့ ေဗဒါ ဆုိေသာ သီခ်င္းေၾကာင့္ ေမာင္ေဗဒါဟုတြင္သည္။ “ဆိုင္းေလာကမွ တဆူတည္းေသာ ဘုရား” ဟု ဆိုစမတ္ျပဳခံရေသာ ဆိုင္းဆရာၾကီး စိန္ေဗဒါသည္ ၁၆ နွစ္သားအရြယ္မွစ၍ ဆိုင္းပညာကို ေလ့လာစည္းပူးခဲ့သည္ ။ ဂီတအနုပညာပါရမီပါေသာ ဆုိင္းဆရာၾကီးသည္ ဆိုင္းတခုတည္းသာမက တျခားေသာ ျမန္မာ တူရိယာမ်ားျဖစ္သည့္ ေစာင္း ၊ မိေက်ာင္း ၊ ပတၱလား ၊ နွဲ တို႔အျပင္ ၊ အေနာက္တိုင္း တူရိယာမ်ားျဖစ္ေသာ တေယာ ၊ ဘင္ဂ်ိဳ ၊ မယ္ဒလင္ ၊ လက္ဆြဲဘာဂ်ာ ၊ ေကာနက္ တို႔ကိုလည္း ေကာင္းစြာ တီးမႈတ္နိုင္သည္ ။ သီခ်င္းဆိုလည္း ေကာင္းသည္ ။
ျပိဳင္သူရွားေသာ အေျခအေနတြင္ စံေနခဲ့ရေသာ္လည္း သူသည္ မနားမေန ဆိုင္းပညာကို ေလ့က်င့္ခဲ့၏ ။ တခ်ိဳ႕က “... ဘယ္သူမွလည္း မျပိဳင္နိုင္ပါဖူး ၊ ဒီေလာက္ ေလ့က်င့္ေနဖို႔ မလိုပါဖူး” ဟု ေျပာလာေသာအခါ ၊ ဆိုင္းဆရာၾကီး စိန္ေဗဒါက ဤသို႔ ေျဖၾကားခဲ့သည္။
“က်ဳပ္က တျခားသူနဲ႔ ျပိဳင္ဖို႔ ေလ့က်င့္တာ မဟုတ္ပါဘူး ၊ က်ဳပ္ကိုယ္က်ဳပ္ ျပန္ျပိဳင္ဖို႔ ေလ့က်င့္ေနတာပါ။ မေန႔က စိန္ေဗဒါကို သည္ေန႔ စိန္ေဗဒါက ခ်ိဳးနိုင္ရမယ္ ။ သည္ေန႔ စိန္ေဗဒါကို နက္ျဖန္ စိန္ေဗဒါက ခ်ိဳးနိုင္ရမယ္ဗ် ။”
သူသည္ ဂီတပညာကိုဆည္းပူးရာတြင္ မည္သူ႔ထံမွမဆို ေတာင္းခံရန္ ၀န္မေလးေပ ။ လမ္းေဘး ပိုက္ဆံေတာင္းစားရေသာ မ်က္မျမင္ ပတၱလား နွင့္ တေယာဆရာတို႔ထံမွ ဂီတပညာကို ဆည္းပူးသင္ယူခဲ့သည္ဟူ၍ အမွတ္အသားမ်ားပင္ ရွိေသးသည္ ။
သူသည္ နိုင္ငံရပ္ျခားျဖစ္သည့္ အိႏၵိယနိုင္ငံ ဘံုဘိုင္ျပည္နယ္ သို႔ ပထမဦးဆံုး သြားေရာက္ရခါ ၊ ရတနာဂီရိတြင္ စံေနေသာ သီေပါမင္း၏ တိုက္သစ္တက္ မဂၤလာပြဲတြင္ တီးမႈတ္ေပးခဲ့သည္ ။ ေနာက္တၾကိမ္ သီေပါမင္း၏ သမီးေတာ္မ်ား နားသမဂၤလာပြဲတြင္ စိန္ေဗဒါ ဆိုင္းအဖြဲ႔၏ လက္စြမ္းကို ဘံုဘိုင္ ဘုရင္ခံ ဆာေဂ်ာ့ကလပ္ နွင့္ အိႏၵိယျပည္ရွိ အေနာက္တိုင္း ဘင္ခရာတီး၀ိုင္းသားမ်ားကပါ အံ့ၾသခ်ီးက်ဴးခဲ့ၾကရသည္ ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အေနာက္တိုင္း ဘင္ခရာတီး၀ိုင္းမွ တီးလံုးတိုင္းကို ဆိုင္းအဖြဲ႔မွ နားျဖင့္ မွတ္ကာ ၊ တူရိယာ သေကၤတမ်ားမပါဘဲ ျပန္လည္ တီးျပနိုင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ ။
စိန္ေဗဒါသည္ ဆိုင္းအတီးေကာင္းရံုသာမက ဆိုင္း၀ိုင္းကိုလည္း လွပခန္႔ညားေအာင္ ပဥၥ႐ူပရုပ္ကို ဆိုင္း၀ိုင္းတြင္ခ်ိတ္ဆြဲထားကာ တီထြင္ခဲ့သူျဖစ္သည္။
ကိုးကား
- ↑ ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္း အတြဲ - ၄ (ေစာင္း - တူ)၊ အပိုင္း - က၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဘာသာျပန္ စာေပအသင္း၊
- ↑ မင္းယုေ၀ ေရး-“ပထမျမန္မာမ်ား”
- ↑ စိန္ေဗဒါ၏ အတၳဳပၸတၱိ
- ဤေနရာမွထပ္ဆင့္ကူးယူတင္ျပပါသည္။
0 ဦးမွတ္ခ်က္ေရးသည္။:
Post a Comment
မွတ္ခ်က္ေပးရန္ေနရာ